ह.भ.प. अर्पिता ताई अमराळे यांची संपूर्ण माहिती

ताईंची माहिती

यांचं कीर्तन

येणा या पिढीला ज्ञान विज्ञान तंत्र.पण त्याचबरोबरीने कधीतरी जवळ.ज्ञानोबा काय म्हणतात तुका ह्मणे?जवळून.आझाद यांना लोकांनी ओळखलं.जगाची प्रार्थना करावी इतका सुंदर पसायदान.मला हे सागा.दुर्दैवाना मला हे सागा वेळ नाही.घरामध्ये आम्हाला आमच्या पुरासोबत बोलायला वेळ नाही.आम्ही सगळेजण.मोबाईल वगैरे असल्या साधनामध्ये प्रचंड अडकून गेले.की संध्याकाळी आई देवारा देवघरात गेल्यानंतर.ते दिवा लावणार.सकाळी उठलं तरी आमच्या आजोबा म्हणा कराग्रे वसते लक्ष्मी करमूले सरस्वती.मजबूती आनंद होतो.रात्री झ़ोपताना आजोबा सांगायचे तेव्हा.पुढचा दिवस.उद्या.डोळे उघडायला येतो कोणत्या डोळे?याविषयी.पण आता कृतज्ञता व्यक्त करावी हे सांगणारा एका पिढीची गरज आहे. जी पुढच्या पिढीला सांगेल निसर्गाच्या विषयी.समाजाविषयी.ज्यांनी जन्म दिला ते आई वडिलांविषयी.आजूबाजूला असणारे तुमच्या नात्याविषयी.प्रेम कृतज्ञता व्यक्त करायला.मुळ्यांचा सगळे चरित्र आणि अभ्यासला किंवा नागाच्या साहित्याच्या बसला फक्त प्रेम आहे.दुःख आहे पण त्या दु खाचा साधा विश्वासही त्यांच्या साहित्यात त्यांनी व्यक्त केला नाही.अपार दु, ख सहन केलं पण.शकतं मात्र अनुभव.ला जे हवे ते.आम्ही काय आम्हाला आमच्या शेजारच्या काकू 92 किलो तांदूळ मिळाला तर करमत नाही.मला जे पाहिजे ते.आमच्या गावात.वाचल्यानंतर सगळ्यात लांब.आणि एक अपत्या.चौकात जम बसला होता गावा.घरचे म्हटले.वाघाला हे सगळे गाव घरात बसलेले.यानी रानातवनात शेतातसाठी इकडे तिकडे सगळीकडे शोध.शेवटी चौकात सापडला.चौकात सापडल्या मध्ये.गावात बसले.आणि तुम्ही इथे चौकात बस लावा तुम्हाला काही.मध्ये वाघ मला खावा.म्हणून तुम्ही चौकात बसले.म्हटलें का म्हणजे जेव्हा वाघ मला खाईल.तेव्हा त्याच्या तोंडाला माणसाचं रक्त लागेल आणि एकदा का.मग ते आमच्या भावकीला खात्री आहे.कुरुने तेवढा मनाचा.आमच्या दु खाला इतर कुणीच कारणीभूत.आमच्या दुःखाला आमच्या अमित कर्ण.एक आमच्या.लोप.इतका अहंकार की ना त्याच्यामध्ये सुद्धा प्रेम उरलं नाही.भगवान श्रीकृष्ण करंगळीवर पर्वत उचलतात.आणि बासरी मात्र दोन हातांनी घट्ट पकड.ज्याला करंगळीवर पर्वत उचलता येतो.बासरी तशी गरगर फिरवली.करंगळीवर पर्वत उचलला. कृष्णबासरी घट.कारण कृष्णाला ठाऊक आहे.पराक्रमा रंगनाथ गाजवायचा असतो आणिना?आम्ही उलट केले.आम्ही रंगाचे असून दिल्ली.नाट्यामध्ये पराक्रम गाज.परवा एकजण मला.भावाच्या.काय पराक्रम?10 वर्षांच्या बहिणीचे तोंड बघितले नाही.मला ती गेल्यावर जशी साडी चोळी घेऊन.गेल्यावर भाऊ साडी घेऊन आला. काही घेऊन आला करते गेल्या.फुली करा फोडणी दिली तेलुगूला अंगावर.तिथे गेल्या शरीराला आपण आणिचा डाव.मागचा.जा शरीराला अग्नीच्या दाहक कळत नाही.वाळपईत पर्यंत.गेल्यानंतर मंडळी देण्यापेक्षा.गेल्यानंतर डाव्या भाषणापेक्षा जिवंत आहे. तोपर्यंत दोन शब्द प्रेमाने बोला आणि गोड.माणसाचे प्रेम जीवन.कितीतरी नाती आता शेवटचा.आपल्याकडे एक म्हण होती, आई मुरवाणी.आता येणाऱ्या पिढीला माहीत नाही.एक मुलगा आणि एक मुलगी.आता काळाची गरज आहे समजा.पूर्वी बापाकडं हट्ट करत होतीपुर.ते करायचं.बापाला म्हणाला, ब्रिज.घेण्यात येऊन या.आता एक मुलगा एक मुलगी सुद्धा राहिलेले नाही. मावशी राहिलेली नाही आणि एकनाथी आता संपत आहेत डोक्यावर पदर.या सळसळली माणसं नंतर औषध सापडले नाही.म्हणून ज्यांच्याकडे ही एफ डी सी मुक्ताई पुढे आली आणि.ता क्रोध मागे सारा.मुक्ताईनं हाक मारली.एकमेकांच्या सुखदु खात सहभागी.माणूस म्हणून आम्हाला जगता येईल.जोपर्यंत आमचे पाय कोणाच्या?जोपर्यंत आमचे हात कुणाच्या तरी मदतीसाठी सरसावतात.तोपर्यंत आम्ही माणसा.ज्यादिवशी धुळे प्रेम संपेल.हृदयातली व्याकुळता संपेल.त्यादिवशी समजायचं?आम्ही व्यापून.कुणाच्या तरी यातना बघून आमच्या हृदयाची तार छेडली.आणि हे संतांच्या ठिकाणी पाहायला मिळतो.पिढ्यानपिढ्या चालत आलेली महाजन कीची सगळी कागदपत्रं.आणि किती सहजता?जितक्या सहज ते तुम्ही विश्वास.शेतकर् यांचा कर्ज माफ करणार. पहिल्या गवर्नमेंट.जगद्गुरु तुकाराम.त्याच्या पुढचा फ्लेक्स.केवळ आणि केवळ हृदयाची व्याख्या.बाबांचे एक पुस्तक वाचनात आले.बाबा लहान होते. बाबांचं नाव देऊ.जा मालकाच्या घरी काम करायचे. मला दिवाळीचा सण होता.आज बसून पुरणपोळी खात होता.बाबा.मालकाकडे बघा.मालकानं विचारलं.डेबू काय बघून राहिलो?काय नाही जी?तुम्ही जशी